همگرائي هاي خجسته

كارگران، معلمان و دانشجويان

ياشار جاويد

دانشجويان در فرازي ديگر يك برگ زرين و ماندگار در تاريخ جنبش دانشجوئي ايران ثبت كردند. آنها در حركت اعتراضي روز۲۳ ارديبهشت در دانشگاه تهران عليه حجاب اجباري با شعار ''علي نژاد و ارشاد / ارتجاع و انقياد '' هم نظام استبدادي حاكم و هم اپوزيسيون سلطنت طلب را كه داعيه راه اندازي جنبش عليه حجاب اجباري را دارد با موجزترين و گوياترين شعار زير ضرب گرفتند. اين حركت دانشجويان در پي تجمع كارگران و دانشجويان در روز جهاني كارگر(۱۱ارديبهشت) و حركت مدني درخشان معلمان در روز ۱۲ ارديبهشت (روز ملي معلم، به ياد شهيد ابوالحسن خانعلي) در سي و نه شهر كه با بازداشت هاي گسترده مواجه شد از چنان اهميتي برخوردار است كه بايد بطور مستقل به آن پرداخته شود. اما در اينجا قصد من بيشتر تاكيد بر اهميت همگرائي هاي بوجود آمده در میان كارگران و معلمان و دانشجويان و شكل گرفتن يك قطب بندي طبقاتي معين است. جنبش دانشجوئي كه در فراز و فرود خود همواره ضد استبداد و بر قدرت حاكمه بوده است در دوره پس از خيزش دي ماه ۹۶ با طرح شعار'' فرزند كارگرانيم / در كنارشان مي مانيم'' از شوش و اهواز گرفته تا تهران عملا ً در كنار كارگران ايستاده اند. آنها در روز كارگر امسال نيز با حضور در كنار كارگران در كف خيابان نشان دادند كه جنگل دوباره از نفس عشق جان گرفته است! و اين همه در حاليست كه حكومت اسلامي با هياهوي ''استكبار ستيزي'' خود در مقابل تهديدات زورگويانه امريكا، شمشير را از رو بسته است و هر حركت صنفي و مطالباتي را با زدن كادرها و سازمانگران سركوب يا بي سر مي كند. از سوي ديگر نيروهاي آبرو باخته ي دخيل بسته به سرمایه سالاران و جنگ افروزان جهاني (خصوصا ً امريكا) و بهره مند از امكانات وسيع مالي و تبليغاتي آنها نيز در مقابله با جمهوري اسلامي با دفاع از تحريم هاي اقتصادي ( كه در درجه اول دودش به چشم مردم مي رود) و حتي دفاع از حمله نظامي امريكا به ايران، عدم اعتقاد و باور به مردم بعنوان فاعل تحولات و صاحب حق را عيان ساخته و خود را بعنوان '' برانداز'' بيش از پيش رسواتر كرده اند. در چنين فضائي چنين عروجي از جنبش دانشجوئي بسيار خجسته است.

اما خجسته تر از اين حركت اعتراضي درخشان دانشجويان، حمايت كارگران و معلمان از دانشجويان ( يا همانا فرزندان خود) است. سنديكاي كارگران نيشكر هفت تپه در بيانيه اي كه در حمايت از اين حركت دانشجويان منتشر كرده، آورده است : '' در تاریخ ۲۳ اردیبهشت ماه، تعداد قابل توجهی از دانشجویان در تهران در دفاع از "پوشش اختیاری" و در دفاع از مطالبات نیمی از افراد جامعه، یعنی زنان، دست به تجمع مسالمت آمیز زدند که متاسفانه طبق روال معمول مورد حمله مخالفان آزادی قرار گرفت. اعتراض دانشجویان در دفاع از مطالبات صنفی و بر حق ، شایسته بیشترین حمایت هاست.  سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه ضمن حمایت از خواست دانشجویان، سرکوب جنبش دانشجویی را محکوم کرده و همصدا با خواهران و برادران دانشجو تکرار خواهیم کرد زنده و گسترده تر باد اتحاد و همبستگی جنبش دانشجویی با جنبش کارگری در ایران. ''

همچنين معلمان نيز درحمايت از دانشجويان با انتشار بيانيه اي نوشته اند : ''ما به عنوان جمعی از معلمان‌عدالتخواه بنا بر آرمان و عقاید خود چون گذشته در مبارزه میان آزادی و استبداد و نزاع طبقاتی بی‌طرف نیستیم و در سمت آزادی‌ خواهان، برابری‌طلبان و فرودستان و در یک کلام سمت مردم می‌ایستیم و رو به حامیان قدرت و ثروت در دانشگاه می‌گوییم دوران پاکسازی و تصفیه دهه شصت به سر آمده‌است جامعه ایران هوشیارتر از هر زمان، فرزندان خود در دانشگاه را تنها نخواهد گذاشت.'' معلمان عدالتخواه در بخش ديگري از بيانيه خود تاكيد كرده اند : '' دانشجویان عزیزی که روز دوشنبه ( ۲۳ اردیبهشت) مورد تهاجم قرار گرفتند و از لباس‌شخصی‌ها کتک خوردند باید بدانند بجای این زخم‌ها بر تن معلمان، کارگران، دانشجویان و زنان ، اتحاد و همبستگی جوانه خواهد زد.''

اين همگرائي ها و تاكيد بر اتحاد و همبستگي جنبش كارگري ( اعم از كارگران، فرهنگيان و بازنشستگان) با جنبش دانشجوئي در زماني كه هم حكومت اسلامي و هم  فرقه رجویه و  اپوزيسيون سلطنت طلب ( كه در سوداي تاج و تخت با دخالت نيروهاي خارجي هست) به مطالبات فرودستان جامعه نه تنها بي اعتنايند بلكه در مقابل آن قرار دارند، بسيار حائز اهميت و تاريخي است. چرا كه در واقع اين اتحاد و همبستگي تبلور مادي شكل گرفتن يك قطب طبقاتي با خواست ها و مطالبات معين و همچنين نزديكي و انطباق جنبش براي نان با جنبش براي آزادي است. گرچه هنوز در آغاز راهيم و شايد راه دراز باشد و مقصد بعيد ( دور) ولي با اين حال اين همگرائي ها بسيار اميدبخش و راهگشاست.

در پايان بايد تاكيد كنم كه اردوي كار و زحمت راهي ندارد جز اينكه به نيروي خود متكي باشد و اين امر مستلزم سازمانيابي مستقل و تاكيد بر مطالبات مشخص و معين خود است. اين قطار مدتي است كه به راه افتاده است. براي بردميدن آزادي از دل اين سياهي و تباهي استبداد فقاهتي كه زاده نظام سلطنتي است و برقراري حاكميت اكثريت مردم به دست خود مردم و براي ساختن دنيائي ديگر و بهتر كه در آن هيچ بودگان هرچيز گردند، خود را سازمان دهيم.

بر ما نبخشد فتح و شادي

خدا، نه شه، نه قهرمان

با دست خود گيريم آزادي

در پيكارهاي بي امان

ياشار جاويد

چهارشنبه ۲۵ ارديبهشت ۱۳۹۸